Lara

Zbrodnia odciśnięta w duszy.

 

* ^ *

Świadome odkrywanie swojego prawdziwego „ja" przez kobietę, która nigdy wcześniej nie poznała uczucia miłości i tutaj, na Wyspie Zapomnienia dałem jej możliwość wyboru... bycia kochaną przez nią lub niego. Lara dostała drugą szansę od życia. Szansę, którą zamierza wykorzystać stawiając wszystko na jedną kartę.

* ^ *

20 lat temu napisałem to, co ma swój określony kształt, charakter. 19 obszernych rozdziałów, które dały początek tej historii i tej opowieści. Obszerne wejście w skomplikowane życie Lary, młodej dziewczyny, a może już kobiety, choć ona sama nadal nie jest tego świadoma. Bardzo bym chciał napisać rozdział 20, a po nim kolejne. Może z Twoją pomocą będzie to możliwe.

17.01.1945

Nad ranem 17 stycznia 1945 roku Spychalskiego budzi telefon od szefa sztabu I Armii Wojska Polskiego, generała Wsiewołoda Strażewskîego: „W imieniu dowódcy armii melduję, że Warszawa jest już wolna". Nie Praga, tylko lewy brzeg: Śródmieście, Mokotów, Żoliborz, Wola, Ochota... W ślad za polskimi i radzieckimi oddziałami po lodzie spieszą cywile. Wracają też pierwsi uchodźcy z zachodnich i południowych przedmieść. 

 

Słowo otwarcia pochodzi z książki, która teraz leży pod moim telefonem. Sztywna, niebieska okładka i szczególny bezmiar tego wszystkiego, co wydarzyło się później. 

Ale też wcześniej. Kilkanaście godzin wcześniej podpalona zostaje biblioteka przy ulicy Koszykowej, która do tej pory dziwnym zrządzeniem losu przetrwała wojenną zawieruchę, powstańcze walki, demolowanie stolicy przez kolejne miesiące aż do tego dziwnego jej „wyzwolenia“. To, czego nie udało się wcześniej wywieźć w znacznej większości spłonęło. Dużo czytam, staram się odkrywać to, co zostało nieodkryte, ale nadal nie potrafię zrozumieć tego biernego postoju na prawym brzegu Wisły przez ponad pięć miesięcy.