Szybko wzrasta liczba ludności: w 1870 roku Warszawa liczyła 266 tys. mieszkańców, a w przededniu wybuchu wojny w 1914 roku - na skutek masowego napływu ludności wiejskiej szukającej pracy w dynamicznie rozwijającym się przemyśle - już 885 tys. W mieście dużo budowano. Domy powstające na obrzeżach były skromne, miały bowiem zaspokoić pilne potrzeby mieszkaniowe ludzi uboższych, natomiast w centrum, przy głównych ulicach, wzniesiono w tym czasie wiele efektownych budynków, wśród nich wielkie kamienice mieszkalne, doskonałe pod względem architektonicznym.
W drugiej połowie XIX wieku w Warszawie dokonano kilku ważnych inwestycji: wybudowano wodociągi, przystąpiono do budowy ogólnomiejskiej kanalizacji, uruchomiono gazownię, po mieście kursowały już tramwaje konne, zainstalowano pierwsze telefony. W 1903 roku rozpoczęto elektryfikację miasta, a po kilku latach na ulice wyjechały pierwsze tramwaje elektryczne (1908).
Wkrótce jednak, w 1914 roku, wybuchła wojna, która miała zmienić polityczną mapę Europy. [s. 15]
Maria Barbasiewicz, Warszawa. Perła Północy, Dom Wydawniczy PWN, Warszawa 2014
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz