Do końca XIX wieku spółek i linii metra było już sześć. Nie współpracowały one ze sobą, pasażerowie za każdym razem musieli kupować inne bilety. Nawet sąsiadujące ze sobą stacje różnych linii nie miały podziemnych połączeń, przez co przesiadki były uciążliwe. Amerykański finansista Charles Tyson Yerkes, który zaczął inwestować w londyńskie metro, pierwszy zrozumiał, że system musi być ujednolicony. W 1914 roku większość transportu była już w rękach Underground Group. [s. 53]Krystyna Kaplan, Londyn w czasach Sherlocka Holmesa, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 2016
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz