943 dni No. 19

Uświadomiłem sobie już dawno, że każdy kto zmierzył się z serialem „Czas honoru“ powinien również poznać to wybitne dzieło. Skonfrontować sielankowe poniekąd serialowe życie w okupacyjnej Warszawie z tym wszystkim, czego doświadczył, co przeżył, z czym się mierzył każdego z 943 dni i okupacyjnych, odmierzanych godziną policyjną, nocy Stanisław Jankowski.

Gdzieś po drodze zacząłem tworzyć historyczny projekt właśnie im poświęcony. Krótki rys biograficzny podkreślony zdjęciem bohatera.

 

https://bit.ly/Cichociemni316

 

Loty do Polski bywały różne, lądowania też różne. Życie tam, na wyspach i później w kraju nie było i nie mogło być niczym porównywane i mierzone. Gestapo, żandarmi, patrole na ulicach, dworcach, częste łapanki, brutalność, strach, ból, zwątpienie, to wszystko przenikało człowieka tuż po wylądowaniu i tak już zostawało. W przeciwieństwie do tych wszystkich, którzy z terrorem okupanta stykali się każdego dnia.

Serial znam doskonale, jednak czułem się dziwnie oglądając go po raz pierwszy, drugi, częściowo też trzeci. Brakowało określonego realizmu, wojennego zabarwienia, z drobnymi wyjątkami wszystko to było zbyt słodkie i zbyt wymuskane. Zbyt często wojenne realia miały subtelny, piknikowy charakter, jakby oglądany przez różowe okulary. W wielu innych stolicach Europy miałoby to sens, w przeciwieństwie do Polski, Generalnej Guberni. Warszawy.